Human beings without a particular external identity, but with an esoteric one. All are present in their own truth, expressed in a directly intimate way. I call this kind of image prosopo-graphy. It is coming from the ancient Greek word prosopo which means the essence or natural reality of a person. The photographic process is a spontaneous choreography based on empathy and dominated by rhythm, transcending space and time. In this new vertical time, according to Plotinus, beauty identifies with spirit. The same applies for the images of nature. And the photographs reflect those common qualities of the Being in humans and nature.

This series was created in spiritual communities and national parks around the globe the last fifteen years. (2003 – 2018) The work raises questions on Human Ecology and in this particular time of crisis it is a proposal -as well as a possible antidote- to focus on reestablishing the connection with the Real beginning, with Mother Earth, and ourselves.

Άνθρωποι χωρίς συγκεκριμένη εξωτερική ταυτότητα αλλά με εσωτερική ταυτότητα. Όλοι στέκονται παρόντες στην αλήθεια τους, η οποία εκφράζεται με ένα ιδιαίτερο εσωτερικό τρόπο. Αυτό το είδος εικόνας το ονομάζω προσωπογραφία. Η λέξη προσωπογραφία προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη πρόσωπον (< πρός + ὤψ ). Η λέξη πρόσωπο στην Ορθόδοξη παράδοση αναφέρεται στην ουσία η αλλιώς την φυσική πραγματικότητα του ατόμου. Η φωτογραφική διαδικασία είναι μια αυθόρμητη χορογραφία βασισμένη στην ενσυναίσθηση, όπου κυριαρχεί ο ρυθμός μετασχηματίζοντας τον χωροχρόνο. Σαυτόν τον νέο κάθετο χρόνο – σύμφωνα με τον Πλωτίνο – η ομορφιά ταυτίζεται με το πνεύμα. Η ίδια προσέγγιση ισχύει και για τις φωτογραφίες που απεικονίζουν τη φύση. Και οι φωτογραφίες τελικά καθρεφτίζουν τις ίδιες ποιότητες ανάμεσα στα πρόσωπα και στη φύση. Η σειρά αυτή των φωτογραφιών έχει δημιουργηθεί σε πνευματικές κοινότητες και εθνικούς δρυμούς σε όλο τον κόσμο τα τελευταία 15 χρόνια (2003 – 2018) Θέτοντας ερωτήματα στην περιβαλοντική και ανθρώπινη οικολογία. Μπορεί να θεωρηθεί σαν πρόταση, – ακόμη και σαν αντίδοτο στην εποχή της κρίσης – για να εστιάσουμε στην επανασύνδεση με την Ύπαρξη, την Μητέρα Γη και τον εσώτερο εαυτό μας.